- mieszczan|in
- m (G pl mieszczan) 1. daw. burgess a. burgher, townsman 2. pejor. (osoba o mieszczańskiej mentalności) bourgeois
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.
mieszczan|in
Look at other dictionaries:
mieszczański — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ib, mieszczańskiscy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obejmujący, dotyczący mieszczan, należący do mieszczan; wywodzący się z mieszczaństwa; związany z mieszczaństwem, mieszczanami :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
мещанин — мн. мещане, уже у Головина, 1700 г.: мещане ризские; см. Христиани 17. Из польск. mieszczanin горожанин от miasto город , отсюда мещанский, первонач. городской (Репнин, 1704 г.), из польск. mieszczanski; см. Бернекер 2, 52; Унбегаун 179;… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Dolní Datyně — Dolní Datyně (help·info) (Polish: Datynie Dolne (info), G … Wikipedia
strzecha — Trafić, zbłądzić, dotrzeć itp. pod strzechy «zwykle o książce lub idei: dotrzeć do bardzo wielu ludzi, także prostych i niewykształconych»: Oryginalne dzieła sztuki zdobiły nie tylko domy bogatych mieszczan, ale masowo trafiały także pod strzechy … Słownik frazeologiczny
deputacja — ż I, DCMs. deputacjacji; lm D. deputacjacji (deputacjacyj) 1. przestarz. «grupa przedstawicieli, pełnomocników jakiejś zbiorowości, wysłana w celu przedstawienia życzeń swych mocodawców lub załatwienia powierzonych im spraw; delegacja» Deputacja… … Słownik języka polskiego
gmerk — m III, D. u, N. gmerkkiem; lm M. i hist. «w dawnej Polsce: godło rodowe mieszczan, także znak umieszczany przez rzemieślników we wczesnym średniowieczu na własnych wyrobach; stempel, marka» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
konfraternia — ż I, DCMs. konfraterniani; lm D. konfraterniani przestarz. «bractwo religijne lub świeckie; stowarzyszenie, związek mieszczan, zwykle jednego zawodu» ‹śrdwłc.› … Słownik języka polskiego
mieszczanin — m V, DB. mieszczaninanina; lm M. mieszczaninanie, DB. mieszczaninan «obywatel należący do stanu mieszczańskiego; dziś rzadko: mieszkaniec miasta; pot. człowiek o umysłowości i obyczajach charakterystycznych dla mieszczaństwa XIX wiecznego (zwykle … Słownik języka polskiego
nobilitować — dk a. ndk IV, nobilitowaćtuję, nobilitowaćtujesz, nobilitowaćtuj, nobilitowaćował, nobilitowaćowany «nadać, nadawać szlachectwo; uszlachcić, uszlachcać» Nobilitować mieszczan. Za wybitne zasługi był przez króla nobilitowany. nobilitować się… … Słownik języka polskiego
trzeci — odm. jak przym. 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 3» Trzeci dzień podróży. Trzeci marca albo trzeciego marca. Trzecia rocznica. Być na trzecim roku studiów. Zdać do trzeciej klasy. Trafił za trzecim razem. Coś trwa trzeci miesiąc … Słownik języka polskiego
miesčionis — miesčionis, ė (brus. мeщaнiн, l. mieszczan) smob. (1); R, miesčionìs, iẽs ( io J) (3) SD150, K 1. kas mieste gyvena, miestietis: Kaip Kupiškis sudegė, tai miesčionys išsikėlė ant laukų Kp. Atvažiavo iš Alsėdžių aukšta plona miesčionė Varn. Iš… … Dictionary of the Lithuanian Language
